Warmia szósta - oceńmy zawodników

Sebastian Sokołowski – to uznany bramkarz w polskiej lidze, który potrafi decydować o postawie i wyniku zespołu. W tym roku dobre mecze przeplatał z przeciętnymi ale nigdy nie schodził z poprawnego poziomu. Mimo wszystko od powlewanego do kadry B bramkarza wymaga się więcej.

Wojciech Boniecki – popularny Boniek to już ukształtowany goalkeeper, który w najwyższej lidze ma okazję występować od kilku sezonów. W obecnym sezonie Wojtek kilkakrotnie miał okazję wystąpić w większym wymiarze czasu, ale okazję wykorzystywał w kratkę – wciąż musi podnosić swoje umiejętności i pewność w grze.

Paweł Molenda – przyszedł do Warmii w miejsce Krzyśka Szymkowiaka. Zadanie zastąpienia Łysego spełzło na niczym, bo Paweł to zawodnik silny, ale często łapiący kary i prezentujący mniejsze umiejętności od wychowanka Warmii. Również w ataku Molenda zdecydowanie przegrywał rywalizację na kole z Mateuszem Jankowskim.

Mateusz Jankowski – do Olsztyna przychodził w roli świeżo upieczonego reprezentanta Polski. Początki w Warmii były mało okazałe, dopiero druga runda to popis skuteczności Janka. Gdyby koledzy częściej „obsługiwali” kołowego, zespół miałby szansę na kilka punktów więcej w lidze. Poprawy natomiast wciąż wymaga gra defensywna.

Szymon Hegier – grał mało, więc ocena Szymona jest trudna. Na pewno zrobil postępy, ale wciąż wiele musi się uczyć. Zobaczymy jak szybko wróci do formy po kontuzji, by rywalizować z Jankowskim.

Marcin Malewski – kapitanowi Warmii nie brakuje błyskotliwości i chęci do gry. Niestety styl gry Warmii coraz częściej opiera się na rzutach z drugiej linii i spokojnej grze bez kontr i szybkich ataków w drugie tempo – taka gra powoduje, że Maleś był w tym sezonie mniej widoczny. Wygrał rywalizację z depczącym mu po piętach Mateuszem Kopycińskim.

Mateusz Kopyciński – nieco słabszy sezon. Kopyt był mniej skuteczny, co miało wpływ na mniej szans od trenerow. To mimo wszystko przyszłość polskiej piłki ręcznej, ale musi uczyć się przebojowości od starszego kolegi na pozycji skrzydłowego.

Michał Bartczak – Mało można zarzucić w tym sezonie Bartczakowi. Robiący co roku postępy, skuteczny i liderujący wśród strzelców w Olsztynie ze średnią ponad 4,5 bramek na mecz. Najlepszy i najrówniej grający zawodnik Warmii w tym sezonie.

Paweł Ćwikliński – pomimo świetnego sezonu popularnego Barszcza, Paweł wiele nie odstawał koledze. Doskonałe uzupełnienie i jedna z najlepszych par skrzydłowych w polskiej lidze. Nie zawiódł.

Jacek Zyśk – pechowy sezon Zyzia; najpierw poważna kontuzja przed finałami ‘plażówki” i perspektywa rekonwalescencji po operacji na zerwanych więzadłach, potem długie przekonywanie do swoich umiejętności dwóch trenerów. Ostatecznie Jacek, który prawdopodobnie w tym roku zakończy swoją karierę zawodniczą, nie otrzymał zbyt wielu szans na udowodnienie swojej przydatności do zespołu. Na niską ocenę ma wpływ przede wszystkim kontuzja zawodnika.

Michał Nowak – przyszedł do zespołu i miał zdobywać bramki, stanowiąc o sile drugiej linii. Paradoksalnie, pierwsza runda była lepsza w wykonaniu byłego zawodnika Zagłębia Lubin. Postawa Nowaka w przekroju całego sezonu musi rozczarowywać – zawodnik nie był liderem,a w play-off był cieniem snajpera sprzed pół roku.

Damian Moszczyński – pechowy start popularnego Synka. Szybko musiał leczyć kontuzję i do zespołu dołączył późno. Były król strzelców ekstraklasy w kilku meczach potrafił pokazać swoją wszechstronność, jednak wciąż brakuje mu równej formy. Podobnie jak inni doświadczeni zawodnicy, zawiódł w play-off. Ocenę zawodnika obniża kontuzja.

Michał Krawczyk – po przeciętnym starcie sezonu, w drugiej części rozgrywek zdecydowanie lepsza gra Krawca. W końcu Michał zaczął grać na dobrym poziomie. Dobra gra w obronie na "dwójce”.

Mariusz Gujski – zdecydowanie zawiódł. Wysoko postawiona poprzeczka przed sezonem i kilka świetnych występów na początku sezonu sprawiły, że od rozgrywającego oczekiwano bardzo dużo, niestety w wielu meczach Maniek grał słabo, popełniając dużo błędów. Potrafi grać znacznie lepiej.

Sebastian Rumniak – Sebastian wciąż stara się odbudować formę sprzed kontuzji. Do Olsztyna przyszedł grać w pełnym wymiarze czasowym i od olsztyńskich szkoleniowców otrzymywał duży kredyt zaufania. Największym problemem Rumniaka jest bardzo nierówna gra i spora nieskuteczność. „Zawalił” spotkania ze Stalą, co chyba najbardziej obciąża jego konto.

Tomasz Garbacewicz – słaby sezon Tomka. Dostawał szanse od obu trenerów, ale poza przebłyskami efektownych akcji Gorbi gral słabo. Rozwiązaniem byłaby praca indywidualna z zawodnikiem, bo to, ze potrafi grać na wysokim poziomie jest sprawa jasną.